چکیده:

تخریب یک سازه یا بنا به معنای خراب کردن می باشد. اما کاربرد روش های تخریب برای ساختمان های بلندمرتبه و خاص متفاوت است. بخصوص زمانی که ساختمان در خیابان های شلوغ شهرهای بزرگ واقع شده باشد. لذا مناسب ترین روش تخریب، روش بالا به پایین است که توسط ماشین آلات و تجهیزات ساختمانی صورت می گیرد. نظر به اتمام عمر مفید ساختمان هاو در راستای اطمینان یافتن از پیشگیری وقوع حوادث ناگوار قبل از عملیات تخریب، بایستی اعضای ضعیف سازه ای طرح، شناسایی شده و تقویت شوند. از سوی دیگر مقاوم سازی برخی اعضای سازه ای قبل از تخریب، این مزیت را خواهد داشت که مصالح حاصل از تخریب با کیفیت بهتری جدا شده و قابل بهره برداری مجدد و بازیافت را دارا باشند. چون عدم رعایت نکات لازم در زمان تخریب، می تواند منجر به ریزش کنترل نشده، واژگونی و فرو ریختن قسمتهای تخریب شده بر روی قسمت های تخریب نشده گردد، لذا ارزیابی سازه برای شناسایی اعضای ضعیف و در صورت نیاز مقاوم سازی آنها در ساختمان مورد نظر و ساختمانهای مجاور جایگاه ویژه ای پیدا می کند. این مقاوم سازی ها در صورتی است که توجیه اقتصادی طرح و زمانبندی آن، به تایید کارفرما رسیده باشد. با این دیدگاه، در این مقاله به روش های تقویت و اصلاح موضعی اجزای سازه ای آسیب پذیر مانند: استفاده از پوشش های بتنی، پوشش با استفاده از ورق های فولادی، پوشش بوسیله عناصر فولادی، پوشش ورق های پلیمری (ّFRP) و استفاده از بادبندها اشاره می گردد. مهم این است که تعمیر و تقویت اعضای آسیب پذیر سازه های بتنی با روش اقتصادی و در کوتاه ترین زمان ممکن صورت پذیرد.

واژگان کلیدی : تخریب ساختمان، تعمیر و تقویت، اعضای سازه ای، توجیه اقتصادی.