از مدتها پیش مشخص شده است که میزان عایق بودن بعضی مواد با قرار دادن آنها در خلاء افزایش می یابد. مقدار خلاء مورد نیاز بسته به نوع ماده تغییر می کند.

بهترین نمونه عایق خلاء فلاسک Dewar می باشد. در این فلاسک هیچ نوع ماده عایقی بکار نرفته است. در عوض فاصله بین دو جداره دو استوانه کاملاً (۹۹.۹۹۹۹۹۹%) از گاز تخلیه شده.

در واقع هیچ مولکول گازی وجود ندارد تا انتقال گرما را انجام دهد. متأسفانه فلاسک دارای ساختار مشخصی می باشد و انعطاف پذیر نیست. این فلاسک دارای شکل مشخص استوانه ای یا بیضی گون می باشد.

از آنجا که حتی چند مولکول گاز کارایی این دستگاه را کاهش می دهد. جداره های آن باید کاملاً غیر قابل نفوذ باشد. این جنس دیواره را به انواع خاصی از شیشه و یا فلز محدود می کند که خود این دیواره ها در محل اتصال باعث از دست رفتن مقدار قابل توجهی از گرما می شوند.